معمولا کودکان و نوجوانان بیشتر در معرض ابتلا به تب روماتیسمی هستند اما علائم بیماری و آسیب قلبی ممکن است تا سال‌ها پس از عفونت بروز نکند. با افزایش سن، عوارض تب روماتیسمی ظاهر می‌شوند به طوری‌ که افراد مسنی که دچار این بیماری هستند، بسیار بیشتر از سایرین در معرض نارسایی و سکته قلبی در سالمندان قرار دارند. اگرچه تب روماتیسمی معمولاً در کودکان و نوجوانان بیشتر دیده می‌شود اما در صورت بروز در سالمندان ممکن است با علائم جدی‌تری همراه شود. بعضی از عوامل خطر ابتلای سالمندان به تب روماتیسمی به قرار زیر است:

ابتلا به عفونت‌های مختلف: اگر سالمندان به برخی عفونت‌ها مانند عفونت دندان، عفونت گلو و عفونت مجاری ادراری مبتلا شوند، خطر بروز تب روماتیسمی بیشتر خواهد بود. در کل، افرادی که به طور مکرر دچار عفونت‌های باکتریایی و استرپتوکوکی می‌شوند، بیشتر در معرض ابتلا قرار دارند.

ژنتیک: یکی از عوامل خطر بروز تب روماتیسمی در سالمندان با زمینه ژنتیکی آنان مرتبط است. وجود ژن‌هایی که باعث اختلال خودایمنی می‌شوند، در ابتلا به تب روماتیسمی تاثیر دارند.

جنسیت: در کودکان و نوجوانان، تب روماتیسمی بیشتر دختران را درگیر می‌کند اما در سالمندان تفاوتی بین جنسیت‌ها وجود ندارد.

عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی مانند آلودگی هوا، شرایط آب و هوایی سرد و خشک و یا مصرف آب آلوده می‌توانند باعث افزایش خطر بروز تب روماتیسمی در سالمندان شوند. زندگی در محیط های پرتراکم و ناسالم از نظر بهداشتی نیز از دلایل ابتلا به عفونت‌های استرپتوکوکی است.